deneme1

Aylardan nisandı ve vize zamanıydı. iki dersi üstten alıyordum ve o üst sınıftaydı.vize sorularını az çok tahmin etmekteydim ve bu tahminlerimi onunla paylaşmalıydım. nedense acayip bir yardım etme hissim vardı ona. belki de ona yaklaşmak için başka fırsatım olmadığındandı bu his. okula normalden daha erken bir saatte gittim . onu arıyordum ama etrafım çevrilmişti hemen .abi ne sorar hoca ,abi beraber çalışalım ,çay içelim yönünde istekleri geri çevirmek pek tarzım değildi ama bu sınıf farklıydı. herkese bir kaç soru tahmininde bulunduktan sonra etrafım giderek kalabalıklaştı ve nihayet o da geldi.gözlerine bakamıyordum heyecandan kelimeler birbirine dolanıyordu. onun bakışlarından da birşey anlamadığı belli oluyordu ancak saygıyla dinliyordu. gözleri ne kadar kahverengiydi ve ne kadar güzeldi. ne kadar da az zamanda görebiliyordum onu...